Het leven van Pi

Vandaag is het zover. Amerikaanse wiskundigen vieren het al sinds jaar en dag op 14 maart: pi-dag. Waar pi precies handig voor is weet ik niet (meer), maar de 'toelaatbare' en zwaar afgeronde versie is het getal 3,14. Het symbool voor pi vind ik overigens prachtig. Terwijl Amerikanen pi-dag vieren met onder andere pizza en pie (neem gerust een kijkje op http://www.piday.org), vier ik het met een nieuwe Oulipo-schrijfopdracht (de vorige was in de Poëzieweek).

De opdracht is als volgt. Schrijf een tekst die maximaal 314 woorden telt. Elk eerste woord van een zin of regel moet het woord 'pi' in zich hebben. Hoe maakt niet uit. Kippig, piekeren, gepijnigd: allemaal goed. Waar je tekst over gaat, maakt niet uit. Het genre doet ook niet ter zake. Veel succes en plak je tekst hieronder als reactie, want ik ben natuurlijk bijzonder benieuwd naar jullie pientere kopij :)!

En kun je geen genoeg krijgen van pi? Zing dan mee met het, vrij afschuwelijke, pi-lied.

Niet gescheurd

Op weg naar boven hangt, kundig vastgeknoopt aan de trapleuning, de poëziekalender van 2012. Compleet en zonder scheuren, maar niet onaangedaan. Nu het nieuwe jaar toch echt was begonnen, nam ik me voor om iets met die gedichten uit de kalender te doen. Ik dacht aan een opdracht, een samenbindende factor (al was die er natuurlijk al door het simpele feit dat ze samen in een kalender stonden).

Ik besloot volgens het Oulipo-principe te werk te gaan. Dat deed ik al eerder, door de Nederlandse Oulipiaan Hugo Brandt Corstius een literaire beperking, een schrijfopdracht, te laten bedenken voor vier auteurs. Dat resulteerde in Hou vast! Oulipo en de literaire beperking.